Bu benim Masal'ım ...
Aslında her insanın yaşamı bir masal değil midir?
Mucizevi bir şekilde başlar, hayatın içine yol alır ve uçar gider bulutlara...
Sonra?? Sonrası dillerde kalır hayatın,masalın,aldığın nefes,gözyaşların,gülüşlerin,umutların,hayalkırıklıkların.
Ve birgün yiter gider, buhar olup uçar..
Benim masalım ne çok eski, ne çok yeni ortalarındayım henüz herşeyin.
İniş çıkışlarındayım.
En büyük özgürlüğü de yaşadım, en sessiz kısıtlamayı da.
En çok inandığım zamanlarımda oldu kendime, en çok lüzumsuz hissettiğim anlarda..
En sesli çığlıklarımda oldu hayata, en sessiz haykırışlarımda.
Şu an bu yazıyı yazarkende sessiz haykırışlar yaşıyorum içimde.
Kimseye söyleyemediğim duygusal kördüğümler.
Çözemiyorum. Hep içimdeler..
Bazen hepimiz destek oluruz, gülümseriz arkadaşlarımıza,dostlarımıza, herşeyimizi bilen sevdiklerimize... ama?? büyük bir yutkunuşumuz olur kendimize içten içe.
söyleyemediğimiz şeyleri sadece yutkunuruz kalbimize.
Bugünlerde birçok yutkunuşlarım var hayata...
Bugünlerde birçok gözyaşlarım...
(zümrüdü+anka)
